Katalog zbiorów biblioteki

Jest upalne lato 1939 r. Młody warszawiak Piotr Ochocki przyjeżdża do Bedryczan, małej wioski na Kresach, żeby poznać rodzinne strony swojej matki.
Ale nie będą to zwykłe beztroskie wakacje. Znad obu granic nadciąga widmo wojny - nawet w malutkich Bedryczanach, gdzie wszyscy się znają, narasta wrogość miedzy sąsiadami: Polakami i Ukraińcami. Piotr wie, że zapuszczanie się na ukraińską stronę wsi naraża go na wielkie niebezpieczeństwo.
A jednak to wszystko przestaje mieć znaczenie w dniu, kiedy po raz pierwszy spotyka piękną Ukrainkę Swietę. Już wie, że teraz nic nie będzie takie samo, wszelkie zakazy przestają się liczyć...
Ale co się wydarzy, kiedy rozdzieli ich wojna? Czy czas tęsknoty się skończy?

Niezwykłe świadectwo kobiet poddanych represjom tylko za to, że były Polkami Książka zawiera wspomnienia i świadectwa kobiet wywodzących się z Kresów II Rzeczpospolitej. Ich los był typowy dla dziewcząt polskich z tych terenów. Po zajęciu Kresów przez Sowietów, jedne zostały deportowane do Kazachstanu, inne na Sybir wraz ze swymi matkami czy dziadkami. Ich ojcowie, w większości oficerowie Wojska Polskiego, dostojnicy państwowi, urzędnicy bądź policjanci, aresztowani wcześniej, już przebywali w obozach, z których zwykle nie wracali. Unikatowy charakter mają wspomnienia Reginy Szablowskiej-Lutyńskiej. W wieku 11 lat została ona wraz z matka i dziadkami zesłana do północnego Kazachstanu. Będąc tam, prowadziła pamiętnik, zapisując w nim codziennie, w punktach, najważniejsze wydarzenia każdego dnia. To jedyne tego typu zapiski sporządzone przez polskie dziecko, zesłane na dalekie stepy. Dlatego też relacje Reginy Szablowskiej-Lutyńskiej, choć subiektywne, mają bezcenną wartość dokumentalną. Niemniej ważne dla poznania i zrozumienia losów Polaków na Wschodzie są świadectwa tych Polek z Kresów, które z wyroku historii lub wyboru rodziców pozostały na zawsze w Rosji, na Ukrainie, w Kazachstanie lub w Mołdawii. Nigdy nie przestały być Polkami, a ich ostoją pozostał Kościół Katolicki. W jego obronie walczyły. W książce znalazły się relacje Janiny Górskiej ? żywej legendy Polonii w Bielcach, Ludmiły Walewicz ? działaczki polskiej z Gagauzji (Mołdawia), Antoniny Biełołus z Mohylowa Podolskiego (Ukraina), Marii Jasińskiej z Tambowa (Rosja), Zofii Sobczak z Żanaszaru (Kazachstan) i Mirosławy Jefimowej z Władywostoku (Rosja). Oto kresowe dziewczyny, którym w trudnych czasach przyszło zdać egzamin z życia. I zdały go celująco. Marek A. Koprowski Pisarz, dziennikarz, historyk zajmujący się tematyką wschodnią i losami Polaków na Wschodzie. Plonem jego wypraw i poszukiwań jest wiele książek, z czego kilkanaście ukazało się nakładem Wydawnictwa Replika. Za serię Wołyń. Epopeja polskich losów 1939-2013 otrzymał Nagrodę im. Oskara Haleckiego w kategorii "Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku". Jest też laureatem nagrody "Polcul - Jerzy Bonicki Fundation" za działalność na rzecz utrzymania kultury polskiej na Wschodzie. Marek Koprowski jest jednym z najciekawszych polskich popularyzatorów historii.

KRESY WSCHODNIE WALCZĄ O POLSKĘ.

To historia połowy naszego kraju - bo tok ogromnym terytorium były utracone w czasie drugiej wojny światowej ziemie Kresów Wschodnich. Historia, której prawie nie uczą w szkołach, pomimo że skutki dziejowej burzy trwają tom do dzisiaj, a kresowi Polacy ciągle walczą o swoje prawo.

Na straconych posterunkach jest pierwszą tak pełną opowieścią o polskiej Wojnie o Kresy, a W gruncie rzeczy o całą Polskę. Ta historia rozpoczyna się w roku 1939, kiedy niemieccy i sowieccy najeźdźcy uścisnęli sobie dłonie, a kończy w latach pięćdziesiątych, wraz ze zniszczeniem przez Sowietów ostatnich polskich oddziałów partyzanckich.

Drugiego takiego cyklonu nie było nigdzie. Na Kresach zderzyły się Wehrmacht i jego sojusznicy, Armia Czerwona i komunistyczna partyzantka, Polacy, Ukraińcy, Litwini, Żydzi, Białorusini.

W pasjonującej i drobiazgowo przedstawionej historii Kazimierz Krajewski opowiada o Armii Krajowej i Żołnierzach Wyklętych, a więc o zmaganiach zbrojnych konspiracji i taktycznych pertraktacjach z nieprzyjaciółmi, o organizacji dywersyjnej Wachlarz i Operacji Burza, legendarnej dywizji Wołyńskiej, powstaniach w Wilnie i we Lwowie. O bohaterach: legendarnym majorze "Łupaszce", cichociemnym pułkowniku "Kotwiczu", nieugiętym podporuczniku "Olechu" i wielu innych. To narodowa epopeja, która nigdzie nie przybrała tak tragicznego charakteru, jak na utraconych ziemiach Kresów w czasach niemieckiej okupacji i sowieckiego terroru.

Książka opisuje działania wojsk polskich i ludności cywilnej w obronie północno-wschodnich Kresów Rzeczypospolitej. Do historii przeszła zwłaszcza obrona Grodna - miasta, które najdłużej opierało się regularnym jednostkom wojsk sowieckich.